Ποια… τσίπουρα, ποια… Ημαθία. Τρώμε τη σκόνη τους. Στην Πέλλα πίνουν μπύρα από την εποχή του χαλκού…

Μπορεί στην Ημαθία, να λένε πως πίνουν τσίπουρο, από του… «Νώε τον καιρό» και ως συνήθως να μην μπορούν να το αποδείξουν (όπωα κάνουν και με άλλα...), στη γειτονική Πέλλα όμως, διαθέτουν πλέον αποδείξεις ότι πίνουν μπύρα, από… την εποχή του χαλκού. Οι αρχαιολόγοι βρήκαν σπόρους κριθαριού και σιτηρών στη διάρκεια των ανασκαφών και η αρχαιοβοτανολόγος, καθηγήτρια στο ΑΠΘ, Τάνια Βαλαμώτη, που μελέτησε το υλικό, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν ενδείξεις προετοιμασίας παρασκευής ποτού, τύπου μπίρας. Σε...

...ανασκαφή στο Αρχοντικό Πέλλας βρέθηκαν σπόροι κριθαριού, σιταριού και άλλων σιτηρών και η μελέτη τους έδειξε ότι κάποιοι από αυτούς είχαν υποστεί επεξεργασία για την παρασκευή ποτού, τύπου μπίρας. Οι ερευνητές βρίσκονται τώρα στο στάδιο της ανασύνθεσης αυτής της διαδικασίας, για να δουν ποια ακριβώς ήταν η συνταγή και τι απέδιδε. Η έρευνα γίνεται στο Κέντρο Διεπιστημονικής Ερευνας και Καινοτομίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης  (ΚΕΔΕΚ) και  τις σχετικές ανακοινώσεις έκανε η αρχαιοβοτανολόγος, καθηγήτρια στο ΑΠΘ, Τάνια Βαλαμώτη, που μελέτησε το υλικό, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν ενδείξεις προετοιμασίας παρασκευής ποτού, τύπου μπίρας, στην Πέλλα.

Η αρχαιοβοτανική έρευνα γίνεται εδώ και 15 χρόνια, από ευρήματα της Βόρειας Ελλάδας, που εξετάζονται στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ, έχει δώσει πολύ σπουδαία συμπεράσματα για τη διατροφή των αρχαίων Ελλήνων στην περιοχή της Μακεδονίας. Η ποικιλία των τροφίμων περιελάμβανε αλεσμένα δημητριακά, πιθανόν «άρτο», υπολείμματα οινοποίησης, αποφλοιωμένα όσπρια, αποθηκευμένα βελανίδια, αποξηραμένα σύκα και άγρια αχλάδια και η μελέτη τους αποκάλυψε πολλές και ενδιαφέρουσες προϊστορικές συνταγές.

Η ελιά είναι ίσως από τα πιο «νέα είδη» τροφής, που εμφανίστηκε στη Μακεδονία καθώς φυτεύτηκε στη διάρκεια των αρχαϊκών χρόνων (9ος-8ος π.Χ. αιώνας) και ήρθε με τον αποικισμό από τη Νότια Ελλάδα, ενώ η διατροφή των αρχαίων Μακεδόνων ήταν πλούσια σε δημητριακά, όσπρια όπως αρακά, λαθούρι, κοκκορεβιθιά και φάβα από ρόβι, το οποίο είναι ένα κτηνοτροφικό φυτό που καλλιεργούνταν για τα ζώα που χρησιμοποιούνταν στο όργωμα, καθώς αύξανε τη μυϊκή τους δύναμη. Σπόροι από ρόβι έχουν βρεθεί στον Άγιο Αθανάσιο Θεσσαλονίκης, ενώ είναι φυτό που τελεί υπό εξαφάνιση.

Βελανίδια, βατόμουρα, κράνα, σύκα, σταφύλια, άγρια αχλάδια καταναλώνονταν είτε φρέσκα, είτε αποξηραίνονταν, καθώς ήταν πηγή πλούσια σε βιταμίνες, υδατάνθρακες και ιχνοστοιχεία, περιλαμβάνονταν επίσης στη διατροφή των προγόνων μας (λέμε τώρα…) ενώ από τον μακρινό Καύκασο ήρθε την εποχή του Χαλκού στη Μακεδονία η λαλεμάνσια, ένα ελαιοδοτικό φυτό που καταναλωνόταν, αλλά χρησιμοποιούνταν επίσης και ως φαρμακευτικό προϊόν.

Όσο για το κύριο θέμα της ανάρτησης, το... πιόμα, ένα θα συμπεράνουμε:
Ποια… τσίπουρα, ποια… Ημαθία. Τρώμε τη σκόνη τους. 
Στην Πέλλα πίνουν μπύρα από την εποχή του χαλκού…  Και λέμε «πίνουν», διότι έκτοτε δεν το΄ κοψαν ποτέ…